Black lives matter : "آزادى ال بى جونز" ، آخرين فيلم ويليام وايلر است كه آنرا سال ١٩٧٠ ساخته . نكته غم انگيز اينست كه آخرين فيلم فيلمسازى كه سينما را در دوران صامت شروع كرده (اولين فيلمش را در ١٩٢٥ ساخته) و درباره خشونت پليس عليه سياه پوستان است ، با گذشت پنجاه سال از زمان ساختش ، هـنوز موضوعيت خود را از دست نداده است.فيلمنامه اين فيلم بر اساس رمان "آزادى لرد بايرون جونز" نوشته جسى هـيل فورد توسط خود او و استرلينگ سيليفانت (نويسنده در گرماى شب")، بر اساس ماجرائى واقعى كه در تنسى رخ داده بود، نوشته شده است. فورد بخاطر نگارش اين رمان توسط بسيارى از هـمشهـريانش لعن و نفرين شد و در دوران اكران فيلم ، در يكى از سينماهـا ، يك بمب دستى منفجر شد ، اما كسى آسيب نديد. داستان درباره مرد سياه پوست متموليست كه كارش برگزارى مراسم تدفين است. او قصد دارد كه از هـمسرش كه به او خيانت كرده و با يك پليس سفيد پوست ارتباط داشته و بچه اى كه در شكم دارد از اوست، جدا شود كه با واكنش خصمانه و مهـاجم سفيد پوستان مواجه ميشود. ويليام وايلر در كشور ما اغلب بخاطر دو فيلم پر هـزينه "بن هـور" و "دختر مسخره"، شناخته شده، اما بسيارى از سينما دوستان او را با "بن بست"،"وسترنر"،"روباهـان كوچك"،"خانم مينيور"،"بهـترين سالهـاى زندگى ما"،"داستان كاراگاهـى"،تعطيلات رمى"،"ساعات نا اميدى"،"ساعت بچه هـا"(در ايران : شايعه)،"كلكسيونر" و"چگونه ميتوان يك ميليون دلار دزديد؟"بخاطر مى آورند. "آزادى ال بى جونز" از بهـترين فيلمهـاى وايلر نيست. فيلم بين يك تريلر جنسى و درامى درباره تخاصمات نژادى سرگردان ميماند و در نهـايت، شخصيت هـا ، بيش از اندازه تخت و كليشه اى و قابل پيش بينى از كار درآمده اند، اما تماشايش در اين روزهـا ، براى آندسته از سينما دوستانى كه بدليل گسترش جنبش مبارزه بر عليه خشونت پليس، پس از كشته شدن جورج فلويد،به موضوعات مربوط به تخاصمات نژادى علاقمند شده اند، خالى از لطف نيست.هـميشه فيلمهـا را بخاطر ارزشهـاى هـنرى يا جنبه هـاى سرگرم كننده،نگاه نميكنيم ، گاهـى فيلمى را از روى كنجكاوى نسبت به مسائل ديگرى ، به تماشا مينشينيم.