. ... با “عشق” عناد نورزیم، انکارش نکنیم، چرا که با “ انکار” نمی توان نیاز را از میان برداشت! و حقیقتا بشر در طول تاریخ کی توانسته از طریق نفیِ یک نیاز، خودِ نیاز را از میان بردارد که ساده لوحانه از خودمان انتظار داریم که با انکارِ “ عشق” که بزرگترین و قدرتمندترین نیازِ روح و روانمان است، موفق به نخواستنش شویم ؟! . و باور کنیم که نیاز به “ عشق”، نیازیست ابدی که ما را از آن گریزی نیست، چرا که بزرگترین وحشتِ ما، به موازاتِ ترسِ از مرگ، ترسِ از خواسته نشدن و تنهاییست و “عشق” با نیروی پیوند دهندگی اش، تنها راه نجات ماست از این گستره هولناکِ انزوا ! . اما آگاه باشیم که وقتی عاشق می شویم، در واقع همین نیاز ما به “عشق” است که ما را به سویِ معشوق کشانده، پس هدف، در حقیقت نه معشوق که خودِ “عشق” است و معشوق در بهترین حالت، فقط پلی ست میان ما و “عشق “ ! . و خوشحال باشیم که اگر از میان همه پیچ و خمهای عاشقی، حتی فقط همین یک اصل به راستی به عمقِ درک مان نشست، از رنجِ دست و پا گیرِ بسیاری از توقع ها، کشمکش ها ، شک ها ، دردها و اندوه ها و... رها شده ایم ! . و می توانیم در “واقعیت “ عشق بورزیم... #نگار_آذربایجانی #painting#leonid_afremov