✏️🎥... #آلن_دلون ( #alaindelon )حتی اگر تنها در یک فیلم، یعنی #سامورایی #ژان_پیر_ملویل بازی کرده بود، به نظرم می باید که او را در زمره ی #ستارگان درخشانِ #بازیگری سینما به حساب آورد؛ حالا بازی در فیلم هایِ "#دایره_سرخ " و " #یوزپلنگ " و " #روکو_و_برادرانش " و " #کسوف " و " #دسته_سیسیلی_ها " و ... بماند. دلون نه فقط با #تیپ و ظاهر #جذاب، خاص و مردانه ی خود، که با بازی درونی، متکی بر حس و به دور از رفتار های بیرونی نمایشگرانه و زائد، پرداخت آرام اما عمیق پرسوناژ، حضور با وقار و با طمانینه بر پرده ... و نیز همکاری و بهره بردن از دیدگاه #هنری ِ وسیعِ بزرگانی چون لوکینو ویسکونتی، ژان-لوک گدار، ژان-پیر ملویل، میکل‌آنجلو آنتونیونی، جوزف لوزی، ترنس یانگ و لویی مال توانست سالهای سال در اوج درخشیده و در کنار ژان گابن، ایو‌مونتان، ژان پل بلموندو، لینو ونتورا، ژرار دپاردیو و ژان رنو در زمره یِ بازیگران بزرگِ مرد سینمای فرانسه و جهان در قرن بیستم قرار گیرد. او‌ بازیگری ست که در ایران سالهای سال شمایل بازیگری سینما و از جمله شناخته ترین بازیگران خارجی بوده، بازیگری که هنوز هم با اینکه مدتهاست از دوران اوج و پرکاریِ خود به جهت معذوریت های سالمندی دور شده، اما مردم کوچه و بازار در گفتگوها و مثال ها همچنان از او یاد می کنند. جنس و شیوه یِ بازیگری آلن دلون و هم دوره های او _ به ویژه در سینمای فرانسه ( آنها که نام بردم ) و ایتالیا ( به ویژه در مورد مارچلو ماسترویانی و جیان ماریا ولونته ) _ مثال بسیار خوبی از بازیگریِ اروپایی؛ یعنی بازیگری حسی، درونی، کنترل شده و مینیمال، به دور از جلوه گری های اغراق آمیز برون گرایانه است که امیدوارم بتوانم به زودی مطلبی در تعریف و توصیف این شکل درخشانِ از بازیگری که متاسفانه در سالهای اخیر در سینما و تلویزیون خودمان _ برخلاف جریان سینمای دنیا _ در بین بازیگران بسیار مهجور واقع شده و کارگردانان نیز انگار شیوه ی اثرگذار آن را در طراحی شخصیت های خود فراموش کرده اند، بپردازم. آقای#بازیگری_سینما دلون دیروز هشتاد و پنج ساله شد، تولدتان مبارک آرتیستِ بزرگ، هنرمند و جنتلمن ...⭐️🎬 🔸 فیلم از هفدانگ / موسیقی ساخته ی مشهورِ پل ژیغو «زیر آسمان پاریس» این موسیقی را رضا و آناهیتای عزیز و همراهانم در نمایش "خرده نان" به خوبی به یاد دارند 🎭 #بازیگر #بازیگران #سینما #عشق #هنر