دامون قنبرزاده: فیلم داستان جوان‌های بی‌هدف و در عین حال پرمدعایی که معلوم نیست از جان خودشان یا دنیا چه می‌خواهند، همان بهتر که زنده نباشند!

محسن سلیمانی فاخر: موتیف فیلم در«شناختن» و«نشناختن» است .روایت تابعی از ذهن است نه عین .سوژه است نه ابژه. زمان و مکان مطرح نیست .آن‌ها شخصیت‌های«پویا»هستند نه ایستا .در پایان فیلم دنیا را جور دیگر می‌بینند و تعریف جدیدی از زندگی دارند.

سرویس فرهنگی فردا: فیلم شهبازی اگرچه تناقض و نقطه‌های ضعفی هم دارد اما مهمترین چیزی که هنگام تماشای فیلم مخاطب را اذیت می‌کند، یاس و ناامیدی فیلم است. مرضی که فیلمساز با اسم فیلمش جامعه را دچارشده به آن می‌داند، بیش از همه یقه خودش را گرفته و همین باعث شده تا مالاریا، با آزاده نامداری چادری و جشن توافق هسته‌ای، باز هم نفروشد.

کاوه علیزاده: ده دقیقه اول با ریتمی مناسب پرت می‌شویم درون یک حادثه و تو گمان می‌کنی قرار است چیزی اتفاق بیوفتد اما یک مشت سکانس‌های بی‌معنی و بی‌ربط شما را تا آخر فیلم می‌برد تا برساند به سکانس پایانی که ظاهرا بسیار مورد علاقه شهبازی است .

ساناز رمضانی: «مالاریا» فیلم رئالیستی است که با همه فیلم‌های واقع‌گرای این روزها فرق دارد. ممکن است سبک‌کاری شهبازی را بپسندید یا از آن متنفر باشید؛ اما نمی‌توانید از کنار آثار وی بی‌تفاوت بگذرید.

یاسمن خلیلی‌فرد: «مالاریا» شاید یکی از ضعیف‌ترین فیلمهای کارنامه شهبازی در قیاس با شخصِ خودش باشد وگرنه این فیلم می‌توانست فیلمی قابل قبول و حتی خوش ساخت برای فیلمسازی جوان یا کاراولی به حساب آید.

محسن سلیمانی فاخر: مارلاریا یک پروپوزال جامعه شناسی است که می‌خواهد با رویکردی کیفی ونشانه شناسانه از وضعیت تاریک جامعه انتقاد کند، پروپوزالی که به یک تز تبدیل نمی‌شود.

بابک مهرورز: علاقه وافر فیلم به استفاده از رگه‌های سیاسی در حالیکه داستان در ذات قرار نیست چنین سمت و سویی بیابد، از جدیدترین ساخته پرویز شهبازی اثری ساخته که به هیچ‌عنوان نمی‌توان به آن نمره قبولی داد و بر ضعف‌هایش چشم بست.

محمدحسین قلی‌پور: شهبازی در آخرین ساخته خود -هر چند به طور ناقص- زنگ خطر از دست رفتن نسلی را برای ما به صدا در آورده و در لابه‌لای آن ،گریزی هم به برخی مسایل اجتماعی زده است که این ناخنک‌های محتوایی فیلم را از راه اصلی خود منحرف کرده است.

: مالاریا اثری به‌شدت ضعیف است که صرف حضور و ارایه تصویر چادری و هم بی‌چادر و در کُل همه کاره از مجری ناکام پیشین شبکه دو نیز، مخاطب را با خود همراه نمی‌سازد و حتی رونمایی از آذرخش خاندان معلوم الحال فرهانی علاجی بر درد بی‌درمان داستانی به این لوسی و بد‌فرمی نمی‌گردد.

سجاد مهرگان: مالاریا یعنی «هوای بد»؛ هوای بد و مسمومی که شهبازی اصرار دارد بگوید تیپ‌های قصه‌اش در آن نفس می‌کشند و این هوای کشنده همه را گرفته است و دیگر جایی برای نفس کشیدن نمانده است

محمدرضا وحیدزاده: «مالاریا» یک تور تهران‌گردی است با قصه‌ای که ندارد،‌ شخصیت‌هایی که ندارد، منطقی که ندارد و فیلمی که اساساً نمی‌دانیم باید درباره چه چیزش سخن گفت.

مرتضی اسماعیل‌دوست: فیلم‌ساز «مالاریا» مانند برخی دیگر از همتایانش تنها به تفکر در باب ایده‌سازی بسنده کرده و پرداخت آن را به حال خود رها کرده است.

سیده فاطمه صادقی: بازی های ضعیف، نقش هایی بی تاثیر و قابل حذف و دیالوگ های گاها بی محتوا، عمده ترین ضعف های فیلم شهبازی هستند که به راحتی می توانند اثر او را ، چه در رقابت جشنواره حاضر و چه در اکران عمومی، از پا در آورند.