خشایار سنجری: راهی که حامد محمدی انتخاب کرده است قابل ستایش است. فیلم‌هایی متفاوت از جریان اصلی سینمای ایران که می‌توانند منشأ ایجاد بحث‌ها و گفت‌وگوهای سینمایی باشند و مورد اقبال عموم هم قرار گیرند.

رضا رستگار: صرف نظر از این که فیلم می‌تواند به فروش دلخواهش برسد یا که خیر، باید اذعان کرد «اکسیدان»، قابلیت‌ این که لقب بدترین فیلم سال ایران را به خود بگیرد به حد چشمگیری همراه دارد.

نفیسه ترابنده: “اکسیدان” به قطع فیلمی است که نمی‌توان با خانواده و به خصوص فرزندان به تماشای آن نشست، حتی برای مخاطب بزرگسال نیز بعد از تماشای آن با اندکی تأمل بخاطر دیدن چنان فیلم سخیفی مشمئز کننده است.

میلاد خدابنده: فیلم اکسیدان با تمام کم و کاستی‌هایش بر خلاف بسیاری از آثار طنز این روزهای سینمای ایران، لااقل اندک حرفی برای گفتن دارد و با تمام شلختگی‌هایش در فیلمنامه، درنهایت سرِپا می‌ایستد و در زمره آثار قابل قبول قرار می‌گیرد.

مدیسا مهراب پور: رویکردی ریاکارانه و کاسب کارانه که به هیچ‌وجه اخلاقی به نظر نمی‌رسد و تنها باعث شده تا با این لودگی‌ها و به مسخر گرفتن موارد ویژه دل سانسورچی‌ها را به دست آورده و فیلم اجازه نمایش پیدا کند.

محمدرضا مروی: خطاست اگر، فیلم‎های اکسیدان‎گونه‌ی سینمای ایران، اجازه یابند به عنوان اکسیژنِ مناسب، بر فرهنگ، سبک‌زندگی، باورها، تفریحات و حتی سرگرمی‌های جامعه‌ی مخاطب‌شان، اثرگذارند.

امین پارسا: دراکسیدان شوخی‌هایی می‌بینیم که تا به حال در سینمای ایران کمتر دیده شده و موارد خفیف‌ترش بارها از طرف نهادهای مسئول مورد مواخذه قرار گرفته گرفته و حتی از پرده پایین کشیده شده‌اند. معلوم نیست اکسیدان با چه پشتوانه‌ای توانسته تا اینجا برسد و هم از چوب مسئولین و هم از ممیزی دور بماند!

محمد احمدخانلو: اکسیدان مجموعه‎ای از جوک‎های قدیمی و جدید در بستری داستانی کنار هم وصله و پینه شده‎اند تا با شیرین‎کاری‎های بازیگران مخاطب را در لحظه بخنداند. بعد هم مخاطب از خود بپرسد چه کسی به این فیلم مجوز داده است.

جواد معصومی: در کل اکسیدان نه تنها فیلمی بی‌اخلاق و ضدخانواده است؛ بلکه حتی شما را سرگرم نمی‌کند. توصیه‌ی ما به نویسندگان و کارگردانان چنین فیلم‌های این است که نظرات و اندیشه‎های خود را از سرچشمه و کتاب‌ها بگیرند؛ به‌جای تقلیدی از الگوی جدید نادانی، به نام متقن دانستنِ شبه‌اطلاعاتِ شبکه‌هایِ اجتماعی.

سیدمحمدرضا حسینی: "اکسیدان" تلاش تکراری و بی‌مزه‌ایی ست برای مسخره کردن همه جنبه‌های مذهب و ترسیم فضای جامعه‌ایی که مردم از فشار حکومت و برای فرار از این شرایط سیاه ، حاضر به تغییر مذهب و همجنس بازی می‌شوند ...