داوود کنشلو: «عاشقانه» به رابطه سرد والدین با فرزندان مربوط می‌شود که به هیچ وجه منطبق بر توصیه‌های اسلامی نیست، البته کارگردان سعی نکرده که این روش را به عنوان الگوی مطلوب مطرح کند، بلکه به درستی اشاراتی به نادرست بودن آن دارد.

نفیسه ترابنده: در مجموع می‌توان گفت “عاشقانه” هیچ سنخیتی با سبک زندگی ایرانی ندارد. انگار نه انگار که داستان در ایران روایت می‌شود. رفتارهای شخصیت‌ها اغلب خارج از عرف و اخلاق جامعه ایرانی است. فضای این سریال به معنای واقعی لاکچری است و از فضای رئال کاملا دور است.

منیژه خسروی: احتمالا قرار بود پیمان به عنوان شخصیت منفی و منفور و لمپن و آدم بده قصه، دچار دافعه باشد اما برعکس بیشترین جاذبه را نزد مخاطب یافته و به شخصیت دوست داشتنی بدل شده. مخاطب به جای اینکه از او بدش بیاید یا نفی و طردش کند جذبش شده

ساناز رمضانی: هادی در اولین قسمت سریالش، به معرفی شخصیت‌ها و زندگی‌شان می‌پردازد و گره‌افکنی اصلی را تا لحظه آخر در آستین پنهان می‌کند و با پایانی غافلگیرکننده، بیننده را مشتاق و کنجکاو نگاه می‌دارد.

میثم زمانی: در طول سریال قاب‌بندی‌های قوی نمی‌بینیم و درواقع قاب‌بندی تلویزیونی را شاهد هستیم. میزانسن‌ و چیدمان صحنه هم چنگی به دل نمی‌زند. در مواردی دکوپاژ به‌جا است، اما در مواردی هم اصلاً خوب نیست.

علی منصوری: تیتراژی ساده و گرافیکی از چهره‌ی بازیگران با بک‌گراندی از ساختمان‌های بلند و فضای شهری نشان از فیلمی در حال و هوای اکثر فیلم‌های این روزهای سینمای ایران که طبقه متوسط را سوژه‌ی داستان‌های خود قرار می‌دهند، دارد.

سمیه سادات حسینی: بار دیگر سریالی جدید پای به عرصه رقابت شبکه نمایش خانگی گذاشته تا خود را در معرض پسند مخاطب قرار دهد. در این مطلب بر اساس 2 قسمتی که تا به حال از این مجموعه پخش شده، سعی خواهیم کرد سریال «عاشقانه» را تحلیل و بررسی کنیم.