لیلا خرقانی: پوران درخشنده با حقیقت‌جویی در زیر پوست شهر سعی بر آگاهی و معرفی نقاط حساس و خطرناک را دارد. با تاکید بر روی نقش خانواده به ریشه‌یابی معضلات می‌پردازد. و بی‌شک یکی از امتیازات برجسته آثار سینمایی او ، واقع‌بینی و دسترسی به حقایق اجتماعی بوده است.

سینا طهمورثی: نکته فروش به عبارت ساده همان نکته ترغیب کننده‌ای است که در خلاصه‌داستان فیلم قابل بیان است و قادر است بیننده را ترغیب‌کند تا برای دیدن فیلم به سینما بیاید. خلاصه‌داستان زیر سقف دودی به وضوح خالی از هرنوع "نکته فروش" برای ترغیب بیننده به دیدن فیلم است.

منیژه خسروی: «زیر سقف دودی» تبدیل به مقاله سطحی شده که با حرف‌های رو و مستقیم قصد تنبیه خانواده‌ها را دارد. و بدتر این که بحران زوجین به طبقه و شرایط اجتماعی‌شان نمی‌خورد.

سیدمحمدرضا حسینی: فیلمی‌ست که با تمام کلیشه‌ها و ژستِ نصیحت گرانه‌اش ، زیر سقف‌های سفید خالیِ مدرن یا سقف‌های کلاسیک باگچبری‌های رنگارنگِ ایرانی حتما باید دیده ، تحلیل و آموخته شود .

محمدرضا نعمتی: فیلمبرداری اثر نیز از نماهای کلوز استفاده کرده و در حالت مدیوم نیز از دوربینی ثابت استفاده کرده که سینمایی بودن اثر را با چالش کشیده است و سیاق از فیلمبرداری به انضمام دیالوگ‌هایی که هرگز حال و هوایی سینمایی نمی‌یابند .

علی دشتبان: فیلمی اثرگذار و موشکافانه که با توجه به مؤلفش که جنسیت زن دارد، اسیر بیانه های ضد مرد و فمنیسم نشده و با نگاهی تحلیل گرانه و آگاه پوسته ظاهری زندگی را کنار زده و با دقت به وارسی معضلات و مشکلات عاطفی و روحی روانی خانواده ای می پردازد.

محمد احمدخانلو: داستان فیلم هم که بسیار آشنا است و حتی در سریال‎های اپیزودیک تلویزیون نیز مشابه آن بسیار دیده شده است. سوال پایه‎ای‌تر از این است که چقدر فیلم در چارچوب سینمای اجتماعی قابل بحث است. آیا می‎توان اصلا این را سینما نام نهاد؟

مریم معیری: درخشنده در زیر سقف دودی هم مثل گذشته به سراغ موضوعی اجتماعی رفته است، یعنی طلاق عاطفی و در ضمن به موضوعاتی چون عدم رفع نیازهای جنسی جوانان، مشکل سربازی، تفکر غلط راجع به مشاور، کلاهبرداری و… نیز اشاره کرده است.

مسعود غزنچایی: «زیر سقف دودی» به شدت عقب‌تر از نمونه‌های مشابهی است که قصه آن‌ها طلاق عاطفی یا خیانت یک مرد میانسال متمول به همسرش است.