علی فرقانی: فیلم آینه بغل را باید خلف صالح فیلم پرفروش دیگری دانست که سالها قبل یعنی قریب به نیم قرن پیش گیشه های سینما را به تسخیر خود دراود. در فیلم گنج قارون(به کارگردانی سیامک یاسمی محصول 1346)، فردی به نام قارون که علی رغم مال و اموال بسیار از زندگی خود لذت نمی برد، گذارش به کلبه محقر دو جوان درویش مسلک با بازی فردین و تقی ظهوری می افتد و از ایشان هنر لذت بردن از لحظه را می آموزد.

یاسمن خلیلی‌فرد: بی تردید «آینه بغل» قابل قیاس با بسیاری از فیلمفارسی های معروف دهه چهل و پنجاه است که تنها با تکیه بر ستارگان خود گیشه ها را فتح می کردند و مخاطبان را راضی نگاه می داشتند اما نکته قابل توجه اینجاست که مخاطب دهه 90، با مخاطب دهه 40 فرق می کند.

میثم کریمی: « آینه بغل » صادق بود. این فیلم به سینما نیامده تا هنر را به مخاطب عرضه نماید و یا بر افکار مخاطبش تاثیر بگذارد. « آینه بغل » به سینما آمده تا مجموعه دلایلی که شهروندان امروز ایران به واسطه رویت آن به خنده می‌افتند را در اختیارشان قرار دهد و اینکار را هم بخوبی انجام می‌دهد.

افشین علیار: فیلمی با این سروشکل و با این نگرش نمی‌تواند نکته‌ی مهم و مثبتی به تماشاگرش انتقال بدهد چرا که آینه بغل از آن دسته فیلم‌هاست که به سرعت فراموش می‌شود، فیلم‌هایی مثل آینه بغل با نگرش بساز و بفروش ساخته می‌شوند این در شرایطی‌ست که فیلم‌های جدی و فرهنگی سینمای ایران در پنجاه یا شصت روز می‌توانند اندازه‌ی شش روز فیلم‌هایی مثل آینه بغل بفروشند.

حمید خرمی: در فیلم آینه بغل با جنسی از سینمای اعتراضیِ بی‌خطر و اتوکشیده روبه‌روییم که این سؤال را برای مخاطب دغدغه‌مند ایجاد می‌کند که در وضعیت تحریم و تحقیر کشور، چرا سینمای کمدی، بن‌مایه فکری جدی ندارد؟

نفیسه ترابنده: آینه بغل گرچه فیلمی تجاری است اما در این وانفسای فیلم‌های سخیف و مبتذل می‌توان آن را با خانواده تماشا کرد. نکته مثبت فیلم این است که آینه بغل همچون سایر کمدی‌های چندسال اخیر برای خنداندن تماشاگر صرفا به شوخی‌های جنسی متوسل نشده است و در این راه از طنز موقعیت نیز به درستی بهره برده است