مسعود فراستی: با پیش‌فرض اسطوره‌زدایی و تَقَدس‌زدایی از واقعیتِ جنگ و آدم‌هایش که واقعی‌اند، نمی‌شود نه احمد متوسلیان ساخت و نه هیچ آدم واقعیِ دیگری.

سید محمد حسینی: فیلم ایستاده در غبار را میتوان غبار آلودترین قهرمان سازی سینمایی دانست که عمدا عزم کرده صورت حقیقت را با گرد گذر از واقعیات مسلم بپوشاند و چهره‌ای مبهم و گنگ از قهرمانش در خاطره‌ها بر جای گذارد.

میثم کریمی: در فیلم ایستاده در غبار شیوه متفاوت روایت داستان حاج احمد متوسلیان باعث می شود تا مخاطب اثر به دو دسته مخالف و موافق تقسیم شوند که در مورد لذت تماشای فیلم نظرات متفاوتی خواهند داشت.

مرضیه زمانی فروشانی: شاید استفاده از مستند نیوزریل ازآن جهت که همواره در نمایش اتفاقات جنگی از گزینه‌های اولیه برای کارگردانان سرشناس بوده، انتخابی مناسب برای چنین ژانر داستانی باشد، اما نبود حادثه یا جذابیت نمایشی در این مستند سینمایی سبب خسته کردن مخاطب شده است.

علی مرادخانی: جبهه‌ی ایستاده در غبار با جبهه خیلی از تولیدات سیمایی و سینمایی ما زمین تا آسمان متفاوت است.

سیدروح‌الله حجازی: ‌ای کاش چراغ‌های سالن روشن نمی‌‌شد. ‌ای کاش سینما ما را برای همیشه در همان حال‌هایی که موقع تماشای فیلم‌های دوست‌داشتنی‌مان داشتیم، جادو می‌کرد و نگه‌مان می‌داشت.‌..

محمدتقی فهیم: ایستاده در غبار فیلم زندگی‌نامه‌ای احمد متوسلیان است. از عنوان «پرتره» استفاده نکردم چون تا این قالب و گونه فاصله‌ای اندک دارد. اتوبیوگرافیک است. دوربین ریزواره به درون و برون «احمد» نزدیک نمی‌شود.

علی طادی: خوشحالیم از ساخت زندگی احمد متوسلیان با بازسازی‌های خوب، اما ناراحت از اینکه چرا باید بگوییم این سینما است؟ این حس مستندسازان از کجا می‌آید؟

محمدرضا وحیدزاده: همه‌چیز در این مستند داستانی سر جای خودش ایستاده است. هم قهرمان داستان با پرداختی واقع‌گرا و باورپذیر، با همۀ وجوهش به بیننده معرفی می‌شود و هم این معرفی با بیانی سینمایی لباسی برازنده از جنس پردۀ نقره‌ای را بر تن می‌کند.

امیر ابیلی: «ایستاده در غبار» بهترین پرتره‌ از سرداران شهید در سینمای ایران است و با وجود آنکه سازنده‌اش دفاع مقدس را تجربه نکرده، اما اثری است در مسیر «سینمای دفاع مقدس» مطلوب.