مهدی فیاضی‌کیا: شاید به میرباقری نشود خرده گرفت. سبکِ کاری او بازنماییِ نمایشی است و نه تحلیل. شرارت در عمرسعد و ابن زیاد، از کدام منشأ نشأت می‌گیرد؟ اعتقاد مختار به آل علی، از کجاست؟ تردیدش از کجاست؟ او کجای قضیه ایستاده؟ شاید به جای مختارنامه، باید «روزگارِ مختار» را ساخت.

هادی حق‌پرست : مختارنامه از آن محدود سریال‌هایی است که در طول سه دهه انقلاب اسلامی می‌توان به آن دل سپرد و پای تماشای آن، چه با تخمه و میوه و چه با کاغذ و قلم نشست. میرباقری موفق می‌شود در اثر خود سخنی جهانی بگوید اما فرم ملی را همچون حافظ و سعدی حفظ کند.

مازیار وکیلی: رای من روزهای محرم و شب‌های قدر از میرباقری جدا نیست. مردی که تمام سرمایه هنرهای تصویری ما از مذهب است. درخشان و با صلابت و ایستاده در اوج. مثل لحظه مرگ مالک اشتر نخعی که وقت مرگ فرمان علی(ع) را در دست داشت و آن را با همان مردانگی بالا گرفت تا همه بدانند مالک برای چه جان داده است.

پوران درخشنده: شخصیت‌های زن این سریال با واقعیت فاصله بسیار دارند و ما آنها را بیشتر از طریق گریم و لباس می‌شناسیم نه نقش و حضور تاثیرگذاری که در حوادث دارند.