حامد مظفری: نیک نژاد اداهای ساختارگرایانه ندارد. به دنبال حرکات غریب دوربین نمی رود و سیاه‌نمایی در مسلک او جایی ندارد و همین باعث می شود اجرای ساده و کلاسیکش از سوژه ای تکراری مخاطب را آزار ندهد.

بهاره خدابخش: جای آثار تلویزیونی در همان قاب است و جای فیلم های سینمایی در ساحت سینما.

مهدی انصاری: زاپاس بر روی کاغذ فیلم خوبی است. بازیگران طنز نام‌ آشنا، لوکیشن چشم‌نواز و فضای داستانی متفاوت سه برتری فیلم هستند.

سحر عصر آزاد: «زاپاس» دومین فیلم برزو نیک‌نژاد بعد از «ناخواسته» است که نتوانسته از خاستگاه تلویزیونی این نویسنده- فیلمساز فاصله بگیرد.

نیره رحمانی: زاپاس ساخته برزو نیک نژاد فیلمی ساده و صمیمی است که قصه خود را بدون لکنت و با روایتی شیرین بازگو می کند، اما همه این ها برای ارائه اثری در مدیوم سینما کفایت نمی کند. زاپاس بیشتر از آنکه اثری سینمایی جلوه کند، به سبک و سیاق آثار تلویزیونی نزدیک است.

حسین خداپرست: زاپاس فیلمی است که می‌توان با خیال راحت به همراه خانواده رفت و دید و از آن لذت برد. فیلمی که عشق را با هوس و شهوت گره نمی‌زند. فیلمی که به ما می‌آموزد برای رسیدن به معشوق باید مرد بود. باید در تلاطم و سختی خزید. باید در آب پرید…

مرتضی اسماعیل‌دوست: اسم فیلم گویای احوال و فرم روایی‌اش است؛ همه چیز در حد زاپاس بوده و مساله‌ای چون سینما در این میان وجود خارجی ندارد!

محمدرضا وحیدزاده: «زاپاس» یک تله‌فیلم ساده، روان، دیدنی، بی‌تکلف و چه بسا عبرت‌آموز است از کارگردانی که مدتی است از حواشی بیگ‌پروداکشن سرخ‌فامش خبری در رسانه‌ها نیست.