به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام میکنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
https://www.manzoom.ir/invite/u/
نفس / نقد
هوشمندی فیلمساز
محمدرضا لطفی : اما چرا نفس فیلمی جذاب و گیرا است؟ پاسخ این پرسش به عوامل مختلف و نسبتا زیادی بازمی گردد که یکی از آنها نگاهی نو و بکر به فضای بحرانی سال‌های 56 تا 60 است که به شدت بر روی لبه تیغ قرار دارد.
13 بهمن 1394
نفس سومین ساخته نرگس آبیار بعد از فیلم اشیا از آنچه در آیینه می بینید به شما نزدیکتر است و شیار 143 نه تنها بهترین فیلم نرگس آبیار که یکی از بهترین های جشنواره امسال است. آبیار با این فیلم نشان داد که فیلمساز به شدت باهوشی است و در پی حواشی فیلم قبلی اش به درستی تغییر مسیر داد و به فضای کودک رفت تا توانایی خود را در فضایی جدید نشان بدهد و در این مسیر فیلمی قوی و استخوان دار ساخته است.
اما چرا نفس فیلمی جذاب و گیرا است؟
پاسخ این پرسش به عوامل مختلف و نسبتا زیادی بازمی گردد که یکی از آنها نگاهی نو و بکر به فضای بحرانی سال های 56 تا 60 است که به شدت بر روی لبه تیغ قرار دارد.
بازسازی و روایت این دوران آنقدر توسط فیلم های ضعیف و قوی و تلویزیونی و سریال و سینمایی و حتی خارجی به تماشاگر منتقل شده است که می تواند یک پس زدگی مضاعف ایجاد نماید، اما فیلمساز و کارگردان نفس با هوشمندی تمام روایت ها و داستان خود را از فیلتر و دریچه و نگاه یک دختر بچه کوچک که شخصیت اصلی فیلم هم است می گذراند و به مخاطب ارائه می کند.
کاری که اگرچه بسیار نو است، اما در درون خود درصد ریسک و خطا را هم بسیار بالا می برد و کار را سخت می کند که آبیار با پذیرفتن آن به شدت موفق از این آزمون بیرون می آید.
فیلمساز در مسیر رسیدن به متن و قصه با یک روان شناسی به شدت درست و قوی کودک که اساسا جهان بینی و شخصیت شناسی و روان شناسی کاراکتر در سینمای ما تقریبا وجود خارجی ندارد، این فیلتر را صحیح و درست پایه ریزی می کند و ما با روایت بدیع و تازه و نو مواجه می شویم که برایمان تازگی دارد و حتی به وجد می آییم.
اما چرا می گویم آبیار فیلمساز باهوش و خوبی است؟ اساسا دست به ریسک زدن برای بسیاری از فیلمسازان و تهیه کنندگان سینمای ایران کاری سخت است، اینکه شما درامی دقیقا دو ساعته را تماما مبتنی بر یک کودک شکل بدهی و بخواهی که وزن فیلم را او در تمام طول فیلم بر دوش بکشد کاری است که حتی تصور آن هم کابوس است، اما نفس و بازیگر نقش کودک آن چنان عالی و زیبا از عهده این کار برمی آید که تماشاگر سرخوش و خوشحال می شود و حس و حال کار به درستی و کامل به مخاطب منتقل می شود.
صحبت از بازی درخشان بازیگر کودک فیلم شد، باید به بازی های به شدت خوب فیلم هم اشاره کرد که پانته ا پناهی ها و مهران احمدی به همراه شبنم مقدمی و سیامک صفری تیم بازیگران فیلم آن قدر خوب و روان هستند که به جرات می توان گفت درخشان ترین بازی های کارنامه خود را به تصویر می کشند.
فراموش نکنیم که این نوع آثار، فیلم جزییات هستند و کارگردان با این علم به درستی در جای جای فیلم در حین پیشبرد قصه و تنه اصلی داستان با پر کردن این جزییات اثری را عرضه می کند که با تایم دو ساعت لحظه ای خسته نمی شوی و با اشتیاق آن را دنبال می کنی.
نفس نمونه بارز یک تفکر درست و چیدمان صحیح عناصر است که در سینمای ایران حکم کیمیا را دارند.
شناسه نقد : 7563192
منبع: بانی فیلم
محمد حسن موحدی: جهانِ پر تنش
افشین علیار: نفس مصنوعی!
سیدعلاء سیادت: نفس بریده بریده
کیمیا عراقی: نفس کم رمقِ بهار
محمدرضا فهیمی: نفس روایت زندگی یک دختر بچه
سید ابراهیم هاشم‌زاده: پرتره زمانه یک کودک
حمیدرضا امیدی سرور: نقد فیلم نفس: راه حل نهایی
: شاخص ترین اثر فمینیستی
یاسمن خلیلی‌فرد: نفس‌های بی‌رمق
مهدی تراب بیگی: «نفس» و حسرت خیال و خاصیت سینما
عبدالجبار کاکایی: واقع‌گرایی «نفس» تاوان کدام تصمیم نگرفته و رفتار نکرده است که باید بکشیم؟
محمدرضا وحیدزاده: اثر متفاوتی که می‌توانست بهتر از این باشد
علیرضا پورصباغ: سینما با نفس نرگس آبیار از تنگی‌نفس نجات پیدا می‌کند؟
هنوز کسی برای این مطلب نظری نگذاشته است. اولین نفری باشید که نظر می‌دهید
نظرات مردم (0 نظر)
7.2
نفس
(1394)
قصه‌ی زندگی یک خانواده یزدی بین سال‌های 57 تا 62 است. روایتی از زندگی چهار کودک با نام‌های بهار، نادر، کمال و مریم که همراه پدرشان غفور و مادربزرگ در دهه 50 خورشیدی نفس می‌کشند! دنیای این کودکان دنیایی است پر از رویاهای زیبای کودکانه که قرار است رنگ حقیقت به خود بگیرد...