کدام تردید؟

قصه‌ی فیلم ناخوداگاه من را به یاد فیلم (flight) انداخت. البته در ظاهر ربطی ندارد. اما ایده‌ی تردید میان دفاع از حیثیتِ دوست بدنام یا گفتن حقیقت و گیر افتادن در هر دو مشترک بود. حس این تردید در فیلم پرورانده نمی‌شود. روایت فیلم ضد قصه است. زمانی که شخصیت اصلی باید تعجیل داشته باشد که مادرش به زندان نیفتد هیچ تفاوتی با قبل و بعد آن ندارد. همه چیز عادی و یکنواخت است تا زمانی که درگیری پیش آید یا تصادفی شود. این زمان است که شوکی گذرا به مخاطب وارد می‌شود و باز ادامه‌ی همان دست‌فرمان اول.

پگاه آهنگرانی و مصطفی زمانی در فیلم سارا و آیدا

کارگردان بار دیگر دنبال تصویری از طبقه‌ی متوسط نوکیسه رفته است. سارا با این مختصات محور فیلم است. او در میان جبری مردانه به دام افتاده است. تاوان اشتباهات و زیاده‌خواهی برادرش را او و مادرش می‌دهند. از برخورد نامزدش می‌ترسد و او را به جای یار، بار خود می‌بیند. نامزد «آیدا» هم بر این بار می‌افزاید. آیدا در پایان فیلم گره اساسی است، اما در میان آن به قدری وزن ندارد که نامش در کنار «سارا» عنوان فیلم شود. در واقع به خوبی به او پرداخته نشده است. شاید برای معنی دادن به تغییر زاویه روایت فیلم این نام به کار رفته است. اما چاله‌های روایی قصه به این راحتی‌ها پر نمی‌شود. فضای فیلم تاریک است؛ این تاریکی در تضاد با روشنایی خاصی نیست. نور به طور غالب کم است. بدون آن که کمکی به محتوا کند تنها فرم را مغشوش کرده و مخاطب را اذیت می‌کند.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]