یادداشتی بر فیلم همشهری کین

چارلز فاستر کین (ولز) در آخرین نفس های عمر خود کلمه شکوفه رز را به زبان می آورد و فیلم در مورد تلاش های صورت گرفته توسط دوستان،آشنایان و همکاران کین است تا به سیلاب های کاملا بی ضرر و غیر منتظره با استفاده از فلاش بک هایی به زندگی اش،معنا ببخشند.
هنوز خیلی ها فیلم شهروند کین را به عنوان بهترین فیلم که تا بحال ساخته شده می شناسند و شهرت آن با گذشت زمان کاهش نیافته است و هنوز مدح و ستایش ها از این فیلم ادامه داشته و در هر لیست قطعی از بهترین فیلم ها قرار می گیرد.این تحسین ها بخاطر خیلی از دلایل شایسته این فیلم است،نه فقط به این علت که اورسون ولز فقط 25 سال سن داشت که در نویسندگی فیلم مشارکت داشت و همچنین کارگردانی و بازی در نقش کین را بعهده داشت.موفقیت های فیلم بی نظیر بود زیرا در زمان خود در بسیاری از جنبه ها نوآورانه بود بخصوص در فیلمبرداری که باعث انقلابی درفیلمسازی گردید.

وقتی که ما به آخرین حرف های یک مرد تنها فکر می کنیم،خود را در زندگی او می یابیم در زمانی که یک ناشر روزنامه کاملا موفق گردید و امپراطوری خود را از یک شروع محقر تا تبدیل شدن به قدرتمند ترین سرمایه دار آمریکا ساخت.در هر صورت موفقیت و سعادت همیشه دست به دست نمی شود و این موضوع بزودی مشخص می گردد،هنگامی که کین قدرتی را که با آن خو گرفته بود رو به زوال می بیند و سرنگونی امپراطوری بر سرش آغاز می شود.
گفته می شود که فیلم بر اساس زندگی روزنامه نگار بزرگی به اسم ویلیام رندولف هرست است در حالی که اثبات این موضوع سخت است که ولز ترکیبی از روزنامه نگاران مشهور زمان را خلق کرده باشد.در مورد شکوفه رز چه؟راز مخفی در پشت این کلمه در آخر فیلم آشکار می شود،اما پس از تحقیقات و حدس و گمانه زنی ها،حقیقت چیزی مانند یک شگفتیست.