عرق سردی که بر پیشانی تماشاگر نمی‌نشیند

«عرق سرد» داستان افروز اردستانی (با بازیباران کوثری) کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان است که برای اعزام به فینال مسابقات آسیایی دچار مشکل می شود. او نمیتواند از کشور خارج شود چون همسرش او را ممنوع الحروج کرده. همه ی اینها ارجاعاتی است به زندگی نیلوفر اردلان کاپیتان سابق تیم ملی فوتسال بانوان که با چنین مشکلی رو به رو شد و از قضا همسر او هم مجری تلویزیون بود ولی انگار پیشینه و جزئیات زندگی نیلوفر اردلان برای نویسنده کافی نبوده و افروز اردستانی را خلق کرده است!

باران کوثری در فیلم سینمایی عرق سرد

فیلم با آماده شدن اردستانی و گل پیروزی بخش او در نیمه نهایی بازی های آسیایی آغاز می شود. علی رغم تبلیغاتی که حاکی از تمرینات سخت و فشرده باران کوثری برای نقش یک فوتسالیست بود، او هنوز حتی یاد نگرفته مثل یک ورزشکار بدود. اساسا باران کوثری در کل فیلم، هیچ پیشرفتی نسبت به سابق ندارد و در گذشته متوقف شده. کارگردان اکثر سکانس های ورزشی فیلم را با حرکت های سریع دوربین و خوشحالی های بعد از گل لا پوشانی میکند تا سریعتر به روایت داستان بپردازد ولی در روایتگری هم چندان موفق نیست. وقتی فیلم نامه قوت لازم برای ایجاد شخصیت ها و روابطشان را ندارد به سکانس های طولانی روی می آورد. سکانس هایی که کاراکترها سعی می کنند از زبان خودشان همه چیز را توضیح دهند. ایستایی تصویر هم ملال سکانس های طولانی را مضاعف میکند. تلاش فیلم برای خروج از روند یک نواخت هم گاهی به شدت بیرون میزند شعاری میشود یا مثل ارجاعات بی هویت، تکراری و اگزجره به نمادهای مذهبی، بدون تمهید مناسب، مخاطب را آزرده می کند.

باران کوثری در فیلم سینمایی عرق سرد

در مجموع با وجود بازی عالیامیر جدیدی، در نقش شوهر هیستریکِ روانپریش بی منطق به عنوان یکی از ارکان فیلم، ضعف ها نشان میدهد سهیل بیرقی از پس این داستانی تقریبا واقعی بر نیامده و در بهترین حالت یک فیلم متوسط است. اگر نبود این موضوع حساس و جنجال بر انگیز که باعث دیده شدنش می شود، فیلم چیز خاصی برای ارائه ندارد.