فیلمی با فیلم نامه‌ای نه چندان خوب

از همان ابتدای کار، مخاطب با چند شخصیت متفاوت ولی نسبتاً جذاب روبرو شده و بدیهیست فراهم کردن کشش لازم برای نشستن و ادامه دادن از همان ابتدا در دستور کار فیلمساز قرار دارد. البته سرگردان بودن داستان در نیم ساعت اول، شاید کمی باعث دلسرد شدن بیننده شود، اما با پیشروی فیلم و روشن شدن ارتباط بعضی از شخصیتها با یکدیگر، امیدی تازه به مخاطب تزریق شده و این مورد بیان می شود که با ۲ خط زمانی در داستان روبرو هستیم. خرده روایت هایی که از شخصیت ها بیان می شوند، باعث می شوند تا بالاخره حس سمپاتیک میان کاراکترها و مخاطب شکل گیرد؛ اما نه تا حدی که احساسات نیز درگیر شوند (مخاطب در داستان بعنوان یک عضو پیشبرنده درگیر می شود، اما حس شکل نمی گیرد). 

ریما رامین‌فر  در فیلم فصل نرگس

در این میان با پرداختن به زندگی نقشهای اصلی با ترتیبی نامنظم، فیلم از ریتم خارج می شود و تا پایان نیز موفق نمی شود آن را تحت کنترل در آورد؛ با این وجود، هر داستان در جایی به نقطه ی اوج خود رسیده و نوید می دهد که شاید بالاخره تعاملات اصلی و روابط داستانی به یک انسجام نهایی برسند. پایانی که با وجود دردناک بودن در آخرین تصاویر، زیبایی اهدای عضو و پیام برابری حقوق زن و مرد را (با تأکید بر قوای درونی) فریاد می زند. اما این تنها با در نظر گرفتن آخرین پلان فیلم بعنوان پایان است… عدم انسجام کلی روایت و شکست در انتقال پیام نوع دوستانه را در برابر پایان بندی فیلم می توان به کل نادیده گرفت! چرا که با وجود دو پرده ی جذاب، فصل نرگس در پایان بندی به پایین ترین درجات نوآوری و ارزش هنری می رسد. شعارهای توخالی و پرداخت نشده و سرانجام تکراری همه بهمراه حوادث جانیافتاده و بی دلیل، بیننده را به یاد ویژگی های ساختاری فیلمفارسی می اندازد! با این وجود، همچنان شاید بتوان گفت که فصل نرگس بخاطر ویژگی های مثبتش، می تواند بعنوان یک فیلم متوسط شناخته شود.

امیر آقایی در فیلم فصل نرگس

فصل نرگس از نظر فنی شاید حرفهایی برای گفتن داشته باشد

با وجود تمامی اشکالات داستانی اما، جذابیت فضای فیلم (خصوصاً فضاهای خارجی)، حرکتهای منظم و حساب شده ی دوربین و اندازه نماهای دقیق، استفاده مکرر از دسته های گل نرگس در فیلم و انتخاب زوج خوب بازیگری را می توان از ویژگی های مثبت فیلم محسوب کرد. گرچه در تدوین و ترتیب دادن به پلان ها، نظمی وجود ندارد، لیکن تصاویر نسبتاً خوب باعث می شوند تا شاید این مورد کمتر در چشم بیاید. از میان چهره های حاضر در فصل نرگس، بهترین اجراها بی شک متعلق به زوج «امیر آقایی» و «ریما رامین فر» بود. تیم کوچکی که از پس انتقال حس های قوی و بیان دیالوگهای اصلی، به خوبی بر آمدند. در مقابل، «یکتا ناصر» و «شایسته ایرانی» با ارائه ی سطحی نچسب از بازیگری، باعث افول تأثیرگذاری شخصیت های خود در میان خرده روایت های فیلم شدند.

یکتا ناصر  و پژمان بازغی در فیلم فصل نرگس

اما ناامید کننده ترین پروفورمنس فیلم را به شخصه، اجرای «پژمان بازغی» می دانم. با اینکه بازغی همیشه با اجراهای خوب، امید را به فیلمها باز می گرداند، اما در این فیلم انرژی آنچنانی را صرف درآوردن نقشش نکرد. تأکید بر پیام فیلم در بسیاری از لحظات فیلم با بکار گیری روش درست آن و رها نکردن داستان برای شعار دادن! را می توان یکی از دستاوردهای امسال نگار آذربایجانی دانست. با اینکه او با بکار گیری گل نرگس در خانه شخصیتها و یک جدول مشترک برای حل در میان آنها سعی در آزمون و خطا برای کارهای بعدیش بود، اما همین موارد کوچک نیز شاید بتوانند در نهایت فیلم دوم او را از ورطه ی سقوط نجات دهند.

شایسته ایرانی در فیلم فصل نرگس

در پایان، فصل نرگس فیلمیست با فیلمنامه ای نسبتاً ضعیف و بدون ریتم که با بکار گیری جذابیت های تصویری و سینماتوگرافی خوب، به اثری متوسط تبدیل شده؛ ولی بهرحال کارگردان و تیم تصویری اش را در زمره ی آینده داران سینمای ایران قرار می دهد.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.