خفه‌گی خاص و استثنایی

"خفه گی" فریدون جیرانی فیلمی غافلگیرکننده و جذاب با فرمی استثنایی و غیرعادی که مخاطب را تا لحظه ی آخر میخکوب میکند و در نهایت با یک پایان بندی فوق العاده، یک اثر همه چیز تمام را بر پرده ی سینما به نمایش میگذارد. فیلمنامه ی کامل و بی نقص، کارگردانی فوق العاده با فیلمبرداری و نور و طراحی صحنه و لباس چشم نواز، خفه گی را به یک اثر قابل تحسین و یک استثناء در سینمای ایران تبدیل کرده است.

- خفه گی خاص و استثنایی است. نمیتوان دوستش نداشت. همه چیزش در اختیار فیلم است. قاب بندی اش مثل یک شاهکار نقاشی است،زیبا و چشم نواز. ریتمش نه تند است و نه کند، دز اختیار فیلم است. بعد از مدت ها فیلمی میبینیم که فرم دارد و محتوا از دل فرمش بیرون می آید. بازی ها یکدست است اما کمی تئاتری و زننده مخصوصا در پانزده دقیقه ی ابتدایی. شاکردوست بازی متفاوت و خوبی دارد. محمدزاده هم بد نیست و سعی کرده از قالب همیشگی اش در بیاید اما خب کمی سرد است. از همه بهتر اما ماهایا پطروسیان است که گویی پس از مدت ها، دوباره احیا شده. فضاسازی فیلم فوق العاده است و کاملا به محتوای فیلم کمک میکند. سیاه و سفید بودن فیلم و فضای سرد حاکم بر فیلم، همه و همه به القای حس خفه گی به مخاطب کمک میکند. فینال فیلم به جرات یکی از بهترین فینال های سینما در چند سال اخیر است. کلیشه نیست و بهتر از آن هم وجود ندارد با آن نماهای پی در پی از شاکردوست محبوس در آسانسور و محمدزاده در قاب در!
موسیقی همایونفر هم که دیگر تکمیل کننده ی این پازلِ زیبای فریدون جیرانی است.

الناز شاکردوست در فیلم خفه گی 

- فیلم حرف های زیادی برای گفتن دارد. حرف هایی که بعضا آشکار و بعضا نهان هستند. میتوان بارها و بارها فیلم را دید و هر بار پیام نویی را به دست آورد. اما یکی از پیام های مهمی که میتوان از فیلم استنباط کرد، "دیده شدن" است. دیدن شدن از خصلت های بارز هر دختری است که اگر به وقوع نپیوندد، میتواند بسیار خطرناک باشد، خطرناکتر از هر آدم خطرناک دیگری! ببینید این دیده نشدن چه بلایی بر سر صحرا می آورد؟ آن قتل وحشتناک از دختر آرامی مثل صحرا ممکن بود؟ با وجود اینکه دوربین جیرانی هیچوقت در خیابان و حتی حیاط نمیرود تا نشان دهد فیلمش، دنیای دیگری دارد و ربطی به تهران و جامعه ی ما ندارد؛ اما مشکل صحرا از مشکلات عدیده ای است که در بسیاری از دختران جامعه ی ما وجود دارد. این حجم از ارایش و خودنمایی در دختران ما، حاکی از همین حس دیده شدن است که باید برطرف شود و فیلمساز به خوبی ان را در فیلم نشان میدهد و یک اثر ارزشمند و روان شناسانه خلق میکند.

- خفه گی را نمیتوان دوست نداشت و ندید بلکه این ویژگی را دارد که بارها آن را دید و لذت برد. جیرانی حالا بعد از تجربه ی ناامید کننده ی خواب زده ها، اثری در خور تحسین ساخته. اثری که نمیتوان آن را شاهکار ننامید.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]