آینده‌ای روشن برای سینمای زنانه‌ی ایران

وقتی قرار به روایت قصه‌ی مادران و همسران شهدا و رزمندگان دفاع مقدس باشد، بدون شک بهترین گزینه برای روایتگری چنین قصه‌ای یک نفر از جنس خود آنان است. زیرا تنها یک «‌زن» می‌تواند به خوبی حس تنهایی و بی‌پناهی زنانه را در دل داستانی از پشت صحنه‌ی یک جنگ روایت کند.
حال اگر این زن کسی باشد که در سابقه‌ی فعالیت‌های سینمایی‌اش سابقه‌ی همکاری با کارگردانان چیره‌دستی همچون مجیدی، حاتمی‌کیا و میرکریمی را در کارنامه دارد، می‌توان حدس زد که نتیجه‌ی کار حتی به عنوان فیلم نخست این کارگردان نیز، اثری قابل قبول از آب درآید.

خوشبختانه چنین حدسی در عمل نیز محقق شده و «ویلایی‌ها»ی منیر قیدی اثری خوش ساخت از آب درآمده که حق مطلب را درباره‌ی قشر کمتر دیده شده‌ی خانواده‌ی رزمندگان، در سینمای ایران، تا حد زیادی ادا می‌سازد. اگر بحث‌های فنی و تکنیکی را در این نقد کوتاه نادیده بگیریم که اتفاقاً از این لحاظ نیز «ویلایی‌ها» فیلمی استاندارد و قابل قبول است، از لحاظ محتوایی مهمترین نکته‌ای که به عنوان نقطه‌ی قوت این اثر می‌توان به آن اشاره کرد، شخصیت‌ پردازی خوب آن علی الخصوص در رابطه با خانواده‌های رزمندگان است.

صابرابر در فیلم ویلایی‌ها

اتفاقی که در یک بستر داستانی مناسب و مبتنی بر واقعیت رخ داده و فیلمساز به بهترین شکل ممکن توانسته به این قشر صبور و فداکار نزدیک شده و مصائب و مشکلات آنان در خلال جنگ را به همراه ترس‌ها و تنهایی‌هایشان به نمایش درآورد. نمایشی که بیم و امید در سرتاسر آن وجود دارد؛ بیمی که با آمدن خودروی تویوتای «هایس» که همواره حامل خبر شهادت یکی از رزمندگان است، به اوج خود می‌رسد و امیدی که هر کدام از اعضای این خانواده‌ها از خبر شنیدن آمدن رزمنده‌شان به نزد آن‌ها، مملو از آن می‌شوند. همچنین می‌توان از دیگر نکات قابل توجه این اثر به شکستن تابوی «فرشته» بودن خانواده‌های شهدا و ترسیم تصویری حقیقی و انسان‌گونه از این عزیزان، اشاره کرد. جایی که نشان داده می‌شود که حتی این افراد نیز با وجود از خود گذشتگی و فداکاری بالایشان، در لحظات حساس می‌توانند همانند هر انسان دیگری دارای حس خودخواهی در قبال خانواده‌ی خویش باشند که همین نمایش واقعی تصاویر انسانی، در باورپذیری داستان کلی اثر نقش به سزایی ایفا کرده است.

در مجموع می‌توان گفت؛ در دوره‌ای که تعداد کارگردانان شاخص زن سینمای ایران از سه عددی که سالیان سال به عنوان تنها زنان فعال در این عرصه شناخته می‌شدند، بسیار فراتر رفته است؛ ظهور افرادی همانند «نرگس آبیار» و «منیر قیدی» که سینما را به طور متعهدانه‌ای دنبال می‌کنند، می‌تواند بشارت دهنده‌ی آینده‌ای روشن برای سینمای زنانه‌ی ایران باشد.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]