هادی کاظمی: بازی مقابل فخیم ‏زاده سخت و جذاب بود!

کاظمی از جمله بازیگرانی است که شیوه گزیده کاری را در این عرصه پیش گرفته و هر از گاهی با فیلم یا سریالی در دنیای تصویر حاضر می شود. وی در گفت و گو با بانی فیلم، وسواس و دقت برای متفاوت شدن نقش هایش را عامل این گزیده کاری خواند و در بخش دیگری از این گپ و گفت در مورد سریال علی البدل از استرس و البته جذابیتی تعریف کرد که برای بازی مقابل مهدی فخیم زاده داشت.

بعد از مجموعه «زعفرانی»، در نوروز ۹۵، شما امسال با سریال «علی البدل» کار خود را شروع کردید، کمی از نقش تان و ویژگی هایی که خرم داشت، بگویید. اینکه چه عاملی باعث شد تا این کاراکتر را بپذیرید؟

– خرم در کل به علت لگدی که از یک خر در کودکی خورده بود، دچار مشکل مغزی شده بود و آی کیواش نسبت به بقیه آدم ها پایین تر است. او برادرزاده خان است و اعتقاد دارد که عمویش تمام اموال پدرش را بالا کشیده و او هم سعی دارد تا زیرآب عموی خود را بزند و اموالش را پس بگیرد. از سوی دیگر عاشق دختر خان است و در کل کاراکتر آنورمالی است که حتی در گریم صورتش نیز این مشکل دیده می شود. یعنی به علت همان ضربه ای که در کودکی داشته بخشی از اعصاب صورتش از کار افتاده بود و چهره اش کج شده بود.

جذابیت های این پرسوناژ چطور؟ آن را چگونه می بینید؟

– مسلماً نقشی که برای من تعریف شد، نقشی بود که آن را دوست داشتم و جدا از آن، هم من و آقای مقدم قرار بر همکاری در «پایتخت۴» را داشتیم که بنا به دلایلی نشد و این دوستی از قبل وجود داشت، همه اینها باعث شد تا بعد از پیشنهادی که آن را دوست داشتم و برایم جذاب بود، سر این کار حاضر شوم.

شما جزو بازیگرانی هستید که در ایفای نقش تنها به فیلمنامه بسنده نمی کنید و علاوه بر لحن از میمیک چهره نیز تا حد امکان بهره می برید، مثل کارهایی که با مهران مدیری داشتید. در سریال «علی البدل» هم، از این قاعده مستثنی نیستید و ما همچنان کاراکتری را می بینیم که چهره اش کم و بیش در غالب پلان ها با یک انعطاف خاص، با او همراه است. از این ویژگی بگویید، چقدر روی این حرکات کار می کنید تا علاوه بر جذابیت تازگی هم داشته باشد.

– اول از همه اینکه ما هنرپیشه ایم و اگر نتوانیم این کارها را کنیم، به نظر من بازیگر نیستیم. معتقدم که قالب بازیگران این قابلیت را دارند و باید داشته باشند تا بتوانند متفاوت بازی کنند و نقشی را تکرار نکنند. قبل از شروع هر نقشی اولین چیزی که من برای خودم تعریف می کنم، این است که می گویم هادی تو باید الان طوری بازی کنی که هیچ ربطی به کاراکترهای قبلی ات نداشته باشد، حتی گاهی نقش هایی به من پیشنهاد شده که هیچ ویژگی خاصی در خود شخصیت نبوده، اما خود من باز هم کاری کردم تا آن تفاوت دوباره ایجاد شود. اصولاً خود من مقداری درگیر این مسئله ام، دغدغه آن را دارم و خودم هیچ وقت دنبال اجرای سهل و آسان یک نقش نیستم.

 

در همین سریال هم پیشنهاداتی می دادم که آن را دشوارتر می کرد، پیشنهاداتی مثل همین از خر افتادن، مشکلاتی که از این رخداد دامن گیر او شده، دست و پا چلفتی بودن او و… همه از مواردی اند که با تعامل با کارگردان و محسن جان به آن رسیدیم. یعنی آنجا هم خودم آرام نمی گرفتم، قرار نداشتم و همیشه باید کاری کنم. اخیراً در سینمایی که بازی کردم نیز به گونه ای حاضر شدم که اصلاً چیز دیگری از آنچه تا الان از من دیده اید، است.

 

این ویژگی همانطور که گفتم باید قابلیت یک بازیگر باشد و  چیز عجیبی نیست، اگر دوستان دیگر از آن استفاده نمی کنند، شاید برای این است که به آنها سخت نگذرد، خود من برای هر نقشی دچار استرس غریبی می شوم، یعنی شاید تا یک هفته به کار مانده، درگیر چالش شدیدی می شوم، نه جایی می روم و نه با کسی حرف می زنم و تنها فکر می کنم که چه کار باید کنم و در کل نقش ها را آسان نمی گیرم.