... دوستی، دشمنی ... خدای ناکرده خواستید شب عیدی دوستان خود را تبدیل به دشمن کنید بدانید این فوائد را دارد: مسئولیتهای سخت و سنگین دوستی از دوش آدم برداشته میشود. دیگر نیاز به رعایت ادب و آداب دوستی نیست. راحت میشود حقش را خورد. به او و کس و کار و دوستانش آنقدر ناسزا گفت تا دلِ آدم خنک شود. هر گونه حمله، تهمت، افترا و آسیب به او نه تنها مباح که حتی واجب میشود. تمام رفتارهای از این به بعدِ ما از اساس و ریشه توجیه میشود؛ بخصوص ترسِ ما. دیگر به جای بدهکاری میتوان راحت از همه طلبکار بود. همه از دم از آدم واهمه میکنند؛ لذا با اظهار دوستی بيش از حد، خلأ نبودِ دوست را برایمان پر میکنند. از دوست رقیب در نمیآید ولی از توی دشمن همه چیز درمیآید. حفظ دوستی دقت و مراقبت لازم دارد، دشمن خودش حافظ و ضامن بقا و تکثیرِ خودش است. دشمنی کردن کمی سخت است؛ ولی دوستی کردن خیلی سختتر است. آدم مجبور است به دوست راست بگوید ولی مى شود توی چشم دشمن زل زد و دروغ گفت. میرسیم به درک تازهای از مفهوم: دشمن دارم، پس هستم. با دوست چون حساب و کتاب دارد نمیشود معامله کرد؛ ولی با دشمن میشود. دشمن به آدم اعتماد به نفس كاذب میدهد، دوست اتفاقاً همين را از آدم میگیرد. دوست را باید عمری تحمل کرد ولی هر روز میشود دشمنان تازه، متنوع و جذاب داشت. کاشتِ درخت دوستی حوصله میخواهد؛ بذر دشمنی به زمین نیفتاده، در دم بار میدهد. اساساً هر نوع تبدیلی فینفسه سرگرمی جالبی است، بخصوص كه آدمِ بى دشمن ممكن است با چغندر اشتباه گرفته شود. ...
4،818
95
1396/12/14