سام بهشتی: با تحریک و هیجان دادن کاذب، فشار آوردن به روح و روان مخاطب و بازسازی کاریکاتور گونه، یک حادثه تلخ در مدیوم سینما نمی توان فیلمی ساخت که دغدغه مند باشد.

سام بهشتی: لحن و ساختار متفاوت اش، تکنیک هایی که برای خلق تصویر به کار می گیرد، یک گام رو به جلو در مدیوم سینمای ایران است، فیلم به لحاظ تصویر برداری مقتضیات پیچیده و منحصر به فردی دارد و قاب هایی که بسته شده پر از شاعرانگی و طراوت است.

سام بهشتی: در بیان روایتش سر بلند است و جدا از مضمون، فیلمِ ساختار و تکنیک است، در بدترین لحظه ها و سخت ترین سکانس هایی که شاید تحمل اش برای مخاطب سخت باشد.

سام بهشتی: ترسیم کردن اتمسفری عجیب و غریب و فضاسازی فیلم به شدت درست است و نشان از هوشمندی خالق اثر در عمق مسائل جامعه اش دارد، هومن سیدی در ترسیم جامعه هدفش به درستی عمل می کند و باری به هر جهت حرکت نکرده است، کاراکترهایی که در فیلمنامه تعریف کرده است شناسنامه دارند و هویت پوشالی ندارند.

سام بهشتی: لاتاری زبانش و لهجه اش در خدمت محتوایی که ارائه می کند، نیست. دوربین روی دستش و نماهای نزدیک و مستند گونه برای یک سوژه اجتماعی و میزانسن های پر افت و خیزش که در روایت به کار می گیرد جدی ترین آسیب را به فیلم وارد می کند و مخاطب را زجر می دهد.

سام بهشتی: سعید_آقاخانی به عنوان بازیگر اصلی که حضور نسبتا جدی در بیست دقیقه اول دارد و بعد از آن تا پایان به تکرار می‌افتد و یک موسیقی جدی و مهم که در متن قرار می‌گیرد و چند پلان مختلف از زاویه نگاه تورج اصلانی، حرفی برای گفتن ندارد.

سام بهشتی: مهمترین نقطه عطف فیلم تازه حکمت، دو پلان مهم در حمام است که به لحاظ فٌرم روایتی، جز اولین‌ها و تابوشکنی‌ها محسوب می‌شود، فیلمبرداری داریوش عیاری در این دو پلان، جسورانه و هوشمندانه است.

سام بهشتی: این جنس از فیلم‌ها، به تفکر و تعقل بیشتری برای گره‌گشایی از رمزهای نهفته آن وجود دارد و باید عمیقتر و به دور از هیاهو به آن پرداخت، قاب‌بندی‌های پیمان شادمانفر در خدمت محتوا و بار دراماتیک فیلم است و آن را تماشایی‌تر می‌کند.