محمدحسین قلی‌پور: اثر در فرم خود آن قدر معمولی عمل کرده است که درباره هیچ چیز آن نمی‌شود چیزی نوشت. نه بازی قابل توجهی در فیلم وجود دارد، نه تصاویر و قاب‌های بدیعی و نه هیچ چیز دیگر. تنها ابتکار خانم توکلی طرح موضوعات اینچنینی برای سنتی‌ترین شهر ایران است که از وزن کافی برای ابداعات یک فیلم اولی برخوردار نیست.

محمدحسین قلی‌پور: ضمن تقدیر از زحمات عوامل فیلم برای ورود به عرصه سینمای دفاع مقدس و آرزوی آمرزش برای مرحوم آخوندی به عنوان یکی از خیرخواهان این عرصه امید می‌رود زین پس سینماگران با تلاش مضاعف از گنجینه خاطرات قهرمان‌های واقعی دفاع مقدس که هنوز در میانمان نفس می‌شکند برای ثبت دلاوری‌های آنان بهره ببرند و خلا موجود را با خلق آثاری ماندگار پر نمایند.

محمدحسین قلی‌پور: هرچند یکی از وظایف ذاتی سینما آگاهی بخشی به مخاطب است اما این امر به معنای برگزاری دوره آموزشی بر پرده نیست. “پشت دیوار سکوت” پر از دغدغه‌های و موضوعات به‌جا و مهمی است که به جای نشان داده شدن به مخاطب برای او توضیح داده می‌شود.

محمدحسین قلی‌پور: با وجودی تلاش بسیاری که برای نمایش منصفانه و خیرخواهانه معضلات اجتماعی ناشی از اعتیاد صورت گرفته است اما باز هم آفت رئالیسم‌های اجتماعی به مزرعه دارکوب نفوذ کرده است و این اثر را در جرگه سایر آثار مشابه خود قرار داده است.

محمدحسین قلی‌پور: “خجالت نکش” بیش از آن‌که فیلم کارگردان باشد فیلم تهیه کننده است. این را می‌توان از مولفه‌های مشترکی که در سایر آثار اخیر جناب پروین حسینی وجود دارد دریافت. فیلم مانند ” من سالوادور نیستم” ،”آینه بغل” و ” اخلاقتو خوب کن” هدفی غیر از گیشه برای خود متصور نیست و تلاش می‌کند مشکلات فنی عدیده خود را با پنهان شدن پشت میزان فروش در گیشه پنهان کند.

محمدحسین قلی‌پور: “به وقت شام “در زمینه های فنی قدمی به جلو برای سینمای ایران و حاتمی کیاست. از بین موارد فنی صدا بیش از سایر بخش ها به کمک فیلم آمده و کار را برای تدوین و موسیقی تسهیل نموده است.

محمدحسین قلی‌پور: با وجود علاقه شخصی نگارنده -به دلیل زحماتی مشهود فیلمساز و عوامل محترم- به فیلم “انزوا” اما حقیقت این است که اثر به دلایل مذکور توانایی تاثیرگذاری بر مخاطب را ندارد.

محمدحسین قلی‌پور: آخرین ساخته حسین شهابی اثری قابل دفاعی است که نظر مثبت مخاطبین و منتقدان را به خود جلب خواهد کرد. اثری که همه اجزای آن در چارچوب تعاریف سینمایی جا می‌گیرد و به خوبی می‌تواند بدون قربانی کردن اثر، اشارات فرامتنی خود را به بیننده القا نماید.

محمدحسین قلی‌پور: شهبازی در آخرین ساخته خود -هر چند به طور ناقص- زنگ خطر از دست رفتن نسلی را برای ما به صدا در آورده و در لابه‌لای آن ،گریزی هم به برخی مسایل اجتماعی زده است که این ناخنک‌های محتوایی فیلم را از راه اصلی خود منحرف کرده است.

محمدحسین قلی‌پور: سرنوشت محتومی که در انتظار پایان زمان اکران “زادبوم” است تا به جرگه خاطرات غیر ماندگار حافظه سینمایی مردم بپیوندد. آثار این‌چنینی در سینما فرزند زمانه خویش هستند و می‌بایست بر اساس معیارهای همان زمان مورد ارزیابی قرار گیرد و چه بهتر که در زمان مناسب دیده شوند تا به لکنت نیفتند.

محمدحسین قلی‌پور: “تابستان داغ” بیشتر به بازسازی یک اثر سینمایی شباهت دارد تا به فیلم مستقلی که قرار است مخاطب را به توجه بیشتر به آینده سازان این سرزمین جلب کند.

محمدحسین قلی‌پور: “یک روز بخصوص” به درستی میان شخصیت‌های خوب و بد خط کشی سیاه و سفید می‌کند و موضع خود را نسبت به هر یک از آن‌ها تعیین می‌نماید اما در چرایی بروز این اشتباهات در شخصیت‌های منفی نگاهی خاکستری دارد.

محمدحسین قلی‌پور: دیر یا زود ، تمام آنانی که در دوره ی ما می زیسته اند ، جام مرگ خواهند نوشید و وظایف و جایگاه خود را به افرادی از نسل آینده...

محمدحسین قلی‌پور: بادیگارد از جسم افراد دفاع می‌کند اما محافظ فرد نمی‌شناسد ،اعتقاد می‌شناسد. او محافظ است تا از اصل نظام و اعتقاد شخصی‌اش به آن دفاع کند.

محمدحسین قلی‌پور: امروز با توجه به تم اصلی‌اش آن‌قدر که می‌بایست نتوانسته مخاطب را درگیر کند و روی آن تاثیر بگذارد.

محمدحسین قلی‌پور: مشکلی که در فیلم فریاد می زد عدم توانایی کارگردان در هماهنگی میان صحنه های فیلم است . فیلم نمی تواند مسیر روایی خود را طی کند.

محمدحسین قلی‌پور: مردن به وقت شهریور تله‌‌فیلمی‌ست که به سینما آمده و ساختار سینمایی پیدا کرده است که این مشکل در پایان‌بندی فیلم بیشتر به چشم می‌آید.