سیدرضا صائمی: خرگیوش را می‌توان فیلمی کمدی در بستری رئال-فانتزی دانست که تقریباً از همه اشکال کمدی بهره می‌برد اما در نهایت به سنتزی می‌رسد که موجب می‌شود به هویت یگانه خود دست یابد. این هویتمندی اثر، فارغ از خوب و بد فیلم است و می‌توان مدعی شد که باغبانی دست‌کم در نخستین فیلمش به زبان سینمایی-کمدی ویژه خودش دست پیدا کرده است که در نوع خودش اریژینال است.

سیدرضا صائمی: جاده قدیم را می توان یک درام روانشناسی دانست که با سطحی از تریلر آمیخته و وحشت را از سطح روانی و فردی به سطح اجتماعی می کشاند.

سیدرضا صائمی: «سد معبر» حاصل همکاری دو جوان خوش سابقه سینما است که یکی برای بار دوم کارگردانی را تجربه می کند (محسن قرائی) و آن دیگری فیلمنامه اش را نوشته (سعید روستایی). قرائی پیش از این ، فیلم «خسته نباشید!» را ساخته و روستایی فیلم «ابد و یک روز» را.

سیدرضا صائمی: در واقع این تعدد و یگانگی که در ساختار و نظام معنایی قصه می‌بینم به نوعی بازنمایی وحدت در عین کثرت است که می‌تواند تاکیدی بر اهمیت همدلی و همبستگی بین مردم در شرایط کنونی باشد.

سیدرضا صائمی: کارگردان با استفاده از مولفه‌ها و مصالح یک فیلم تجاری خواسته فیلم جدی و دغدغه‌مند بسازد که اگرچه در ورطه زردگرایی و گیشه‌ای شدن نیفتاده اما نتوانسته به هدف خود هم برسد.

سیدرضا صائمی: «بیست ‌ویک روز بعد» بعد در عین اینکه فیلم تلخ و غمگینی است اما حال آدم را خوب می‌کند و روایت دلنشین آن از یک واقعیت عریان اجتماعی، فیلم را به اثری تاثیر‌گذار و در نزدیک با واقعیت‌های اجتماعی قرار می‌دهد که در عین سلطه جبر اجتماعی به تسلیم شدن در برابر آن تن نمی‌دهد.

سیدرضا صائمی: واقعیت این است که فیلم به‌شدت تاویل‌پذیر بوده و دست کم از سه منظر جامعه شناسی،روانشناسی و فلسفی می‌توان به بازنمایی آن پرداخت. قصه‌ای که نشان می‌دهد چگونه یک کارگر ساده به سادگی زندگیش،عشقش،هویتش و جهانش را میبازد.

سیدرضا صائمی: فیلم قابلیت‌های دراماتیک و حتی کمیک بیشتری داشت که در این قسمت توانست به فعلیت برسد و امیدوارم که اگر سامان مقدم قصد داشته باشد که نهنگ عنبر 3 را بسازد این حفره‌ها و خلاهای دراماتیک قصه را پر کرده و فیلم غنی‌تری روی پرده ببرد.

سیدرضا صائمی: نفس را هم می‌توان سریالی سیاسی دانست و هم تاریخی که بستر زمانی آن از کمی قبل از انقلاب آغاز شده و تا آغاز جنگ تحمیلی ادامه می‌یابد. در واقع تاریخ اصلی قصه دهه 60 و رخدادهای آن است که در پس زمینه قصه اصلی؛بازنمایی می‌شود.

سیدرضا صائمی: برنامه‌ای که نیاز به ساخت آن همواره از سوی کارشناسان رسانه و منتقدان تلویزیونی بارها مطرح شده و اینکه ما نیازمند به یک برنامه دائمی درباره جوانان هستیم .

سیدرضا صائمی: «استراحت مطلق» را باید در امتداد همان سینمای همیشگی کاهانی تفسیر کرد که در فضای فراخ‌تری از ابزورد و کمدی سیاه به روایت قصه خود می‌پردازد.